| ایام عید در پیش است و خواه ناخواه سفرهای نوروزی با آن حجم و گستردگی اش شروع خواهد شد. حالا دیگر فرقی نمی کند که هوای کجا دلپذیرتر است و اقامت در کدام شهر آرامش بخش تر. گروهی برای تفریح و جمعی نیز برای دیدار با اقوام و فامیل بار سفر می بندند و بدشان نمی آید که در طول مسیر سری هم به این طرف و آنطرف بزنند. مهم نیست چند ساعت دیرتر به مقصد برسند، مهم این است که از سفرشان لذت ببرند، اما مهمتر اینکه انشاالله به مقصد برسند... *** نمی خواهیم در این روزهای پایانی سال حرف های نگران کننده بزنیم اما پارسال و سال های قبل هم همه با شادی منتظر فرارسیدن سال نو بودند و متاسفانه با برخی بی توجهی ها و بی احتیاطی ها، نه تنها کام بسیاری از شهروندان تلخ شد بلکه جمعی از هموطنانمان حالا در میان ما نیستند و با آمدن عید، خانواده هایشان باید به فکر برگزاری مراسم سالگرد باشند. اخبار تکراری و ناگوار اخبار و آمارها مطالب خوبی در مورد حوادث جاده ای به ما نمی دهند. نمی دانیم چرا کمتر کسی به این همه هشدار توجه می کند. شاید این همه تکرار باعث عادی شدن فجایع شده و شاید هم فکر می کنیم اتفاقات فقط برای دیگران است. بیایید کمی از این جملات بترسیم، "حوادث نخستین عامل مرگ در افراد زیر ۴۰ سال در ایران است و سالانه ۲۰ هزار نفر به علت تصادف در کشور می‌میرند." "با در نظر گرفتن اینکه در هر ۲۰ دقیقه یک نفر به علت تصادف در ایران کشته می‌شود آمار بستری در اثر سوانح در کشور، هر یک دقیقه یک نفر است. یعنی در هر ساعت ۶۰ نفر و در هر شبانه روز..." "در کشور ما به ازای هر ۱۰ هزار وسیله نقلیه ۲۶ نفر می‌میرند که این آمار در دنیا دو نفر است، یعنی میزان مرگ و میر در اثر تصادف در ایران ۱۳ برابر نُرم جهانی است." و متاسفانه "هر هفت دقیقه یک نفر در کشور در اثر سوانح رانندگی معلول می‌شود." باید دوباره بسیاری از مسائل را مرور کنیم و برای این همه اتفاق ناگوار چاره ای بیندیشیم. چرا آمار و ارقام موجود در ایران با آمارهای جهانی فاصله ای از زمین تا آسمان دارد و این در شرایطی است که سالانه ۶ میلیارد دلار، یعنی چیزی نزدیک به ۲۳هزار میلیارد تومان در کشور برای خدمات حوادث ترافیکی هزینه می‌شود. اصل مطلب گم شده متاسفانه وقتی از حوادث جاده ای و میزان مرگ و میر آن صحبت به میان می آید، به جای یافتن راه چاره ای برای کاهش آن، آنقدر حرف و حدیث و متهم کردن یکدیگر زیاد می شود که اصل موضوع در این همه شلوغی گم شده و بدون کسب نتیجه ای، ترجیح می دهیم بحث را به خاتمه برسانیم. کاش می شد باور کرد که اگر هر کس به نوبه ی خودش وظایف و مسئولیت هایش را بشناسد و به آن عمل کند، تمام امور بر وفق مراد خواهد شد. آیا شما هم می دانید که کمربند ایمنی ۶۱ درصد میزان مرگ در تصادفات را کاهش می‌دهد؟ نیازی نیست تا صدها پلیس در طول مسیر ما را زیر دوربین هایشان قرار دهند و با دفترچه های جریمه شان هشدار دهند که اگر دست از پا خطا کنیم اعمال قانون خواهیم شد. بلکه خ.ب است خودمان بدانیم توجه به مسائل و موارد ساده ای مثل بستن کمربند ایمنی، استفاده از صندلی کودک، تنظیم حفاظ پشت سر صندلی، رعایت سرعت مجاز و عدم استفاده از تلفن همراه و سیگار در حین رانندگی آمار تصادفات و به تبع آن، کشته‌شدگان در حوادث را بسیار کاهش می‌دهد. کارشناسان راهنمایی و رانندگی معتقدند تصادف با سرعت ۶۰ کیلومتر برای کودکی که به جای صندلی ویژه در آغوش مادر نگاه داشته شده معادل سقوط از طبقه سوم است و از نظر زمانی نیز، تصادف در ساعات گرگ و میش صبح و غروب و شب هنگام پنج برابر تصادف در روز است. مروری بر قوانین جدید نیاز نیست خیلی به گذشته برگردیم، تا همین چند سال پیش در کشور ۵۰۰ هزار خودرو وجود داشت اما الان چیزی قریب به ۱۶ میلیون خودرو در خیابان ها و جاده ها تردد می کنند و جالب تر اینکه تمام این عبور و مرورها با قانون ۳۸ سال پیش کنترل می شد که اخیرا تغییراتی در قوانین اعمال و تا حدودی شرایط را سامان بخشیده است. به عنوان مثال در قوانین جدید و بر طبق تبصره ۳ ماده ۱۴ قانون تخلفات رانندگي، در صورتي كه بر اساس نظر كارشناس تصادف، نقص راه يا وسيله نقليه در تصادف مؤثر باشد حسب مورد، مسئولان ذيربط پاسخگو بوده و ملزم به پرداخت غرامت هستند که در این زمینه در ۲ هزار مورد از تصادف در کشور، دستگاه‌هایی مانند شهرداری یا اداره راه و شهرسازی مقصر حادثه شناخته شده‌اند. همچنین در قوانین جدید مهلت پرداخت جريمه از يك ماه به دو ماه افزايش يافته است. قوانین همیشه اهرم بازدارنده به شمار می آیند. یعنی هر کس حد و حدود خود را بشناسد تا همه در کنار یکدیگر به راحتی زندگی کنیم. شما هم این جمله را شنیده بودید که می گفتند "اگر در یک خیابان یا جاده ای عابر پیاده ای از آسمان بیفتد و با خودرو تصادف کند باز هم راننده اتومبیل مقصر است؟" این هم جزو آن دسته از قوانینی بود که از ۳۸ سال پیش باقی مانده و کسی هم نمی دانست با آن چه کار کند. اما در قوانین جدید نقش عابر پياده در تصادفات در نظر گرفته شده است. اگر عابر پياده از مسير مشخص (گذرگاه عابر پياده يا پل هوايي) استفاده نكند و در صورتي كه راننده نیز قانون را رعايت كرده باشد عابر مقصر شناخته شده و مسئوليتي متوجه راننده نيست. یکی دیگر از معضلات در تصادفات انتقال اجساد كشته‌شدگان تصادفات بود که در قانون جديد، اورژانس، سازمان هلال احمر و ديگر دستگاه‌هاي ذيربط در اين زمينه مسئول شناخته شده اند. همچنین در قانون قدیمی موتورسیکلت‌ها تنها در سه مورد متخلف شناخته می‌شدند که در قانون جدید به ۹ مورد افزایش یافته است. کوتاه سخن اینکه، به ازای هر مرگ در اثر سوانح رانندگی سه مورد معلولیت، ۱۵ مورد بستری و ۷۰ درمان سرپایی در ایران رخ می‌دهد و با قوانین جدید یا قوانین قدیم، تعداد کشته‌شدگان حوادث رانندگی در ۱۰ سال گذشته در ایران بیش از شهدای جنگ تحمیلی بوده که همین آمار و ارقام برای نشان دادن عمق فاجعه در خیابانها و جاده هایمان کافیست به شرطی که به فکر حل این معضل و کاهش این آمار باشیم نه اینکه ارقام را حفظ کنیم و در جمع دوستان و آشنایانمان به عنوان معلوماتمان از آن استفاده کرده و بهترین خاطراتمان را به تخلفات رانندگی و نحوه دور زدن قانون و فرار از دست پلیس اختصاص دهیم. |  |
↧
چرا "قند"سفرهایمان "تلخ"می شود؟
↧