| تعطیلات نوروزی در راه است و طبق روال سال های قبل، خانواده های زیادی به دلایل مختلف بار سفر می بندند و به قول معروف، "به جاده می زنند" تا در مسیر رسیدن به مقصد، تفریح و گردشی هم کرده باشند. نمی خواهیم از همین حالا جملاتی با بار معنایی منفی بگوییم، اما این یک واقعیت است که "جاده" در ایران واژه ای دلخراش است! از چاله چوله ها و مشکلات طراحی و احداث و امکاناتش بگیرید تا نحوه رانندگی و بی دقتی ها و حوادث ناگوارش... به هر حال پارسال و سال های قبل تر هم در آستانه ی سال نو هشدارهای زیادی مبنی بر توجه به قوانین راهنمایی و رانندگی در حین سفرهای نوروزی داده شد، اما فقط بعد از ۱۳روز آماری از حوادث و تصادفات و مرگ و میر جاده ای ارایه شد که باورش برای هر شهروندی سخت و دشوار بود. شاید اگر متوفیان تصادفات هم چشم باز می کردند، باور نمی کردند که آنها و امثال آنها چه بر سر بازماندگانشان آورده و چطور عید را برای همیشه به یک خاطره ی تلخ تبدیل کرده اند. *** چندی پیش آماری از تعداد کشته شدگان تصادفات جاده ای منتشر شد که هر شنونده ای را به تفکر واداشت. آمار تکان دهنده کشته شدن ۸۰۰ هزار نفر در طی ۳۳ سال گذشته بر اثر تصادف جاده‌های درون شهری و برون شهری.... حوادث رانندگی هرگز به فوت یک یا چند نفر ختم نمی شوند بلکه کارشناسان معتقدند همیشه چیزی حدود ۱۰ برابر آمار کشته شدگان، افراد مجروح و صدمه دیده وجود دارد و چیزی حدود سی برابر میزان کشته شدگان، خانواده و بازماندگانشان هستند که بصورت مستقیم از این وقایع صدمه می بینند. در طی ۳۳ سال گذشته بیش از ۹ میلیون نفر در تصادفات جاده‌ای به بیمارستان‌ها منتقل شده‌اند و این در حالی است که در همین بازه زمانی نیز ۴۳۶ هزار راننده به دلیل تصادفات راهی زندان شده‌اند. * صورت مسئله را پاک نکنیم حالا ما به جایی رسیده ایم که به جای رفع مشکلات جاده ها و تامین نیاز های آنها با معیارها و استانداردهای موجود و همچنین آموزش قوانین و نهادینه کردن آنها در جامعه و ملزم کردن رانندگان به اجرا کردنشان، به تشکیل ستادها و برگزاری مراسمات گوناگونی می پردازیم که چطور دیه های مورد نیاز را تامین کنیم تا عده ای در زندان نمانند! از زمان تشکیل ستاد دیه کشور بیش از ۶۷ هزار نفر زندانی غیر عمد از زندان‌های کشور آزاد شده اند و بر طبق آمار و ارقام موجود، در سال گذشته ۱۲ هزار و ۳۸۴ نفر زندانی بدهی با مبلغ ۵۰۹ میلیارد تومان توسط این ستاد به آغوش خانواده هایشان بازگشته اند و جالب تر اینکه بر اساس تحقیق آسیب شناسی ۱۰ ساله‌ای که توسط ستاد دیه سراسر کشور انجام گرفته، مشخص شد که ۵۰ درصد از افرادی که در زندان‌ها به سر می برند گواهینامه رانندگی و ۸۰ درصدشان بیمه‌نامه ندارند. * جمعی در خدمت چند نفر حال سوال اینجاست، که آیا این حق است، هزینه ی بی توجهی عمدی یک گروه را جامعه ی دیگری بپردازند؟ تا قبل از اصلاح بیمه اجباری شخص ثالث، هر روز ۵۷ تا ۶۰ نفر راننده راهی زندان می‌شدند اما بعد از ۲۰ شهریورماه ۱۳۸۷ این رقم به روزی ۲ تا ۳ نفر راننده کاهش پیدا کرد. ولی نکته ی حائز اهمیت این است که این کاهش رقم به منزله کاهش میزان تصادفات و مرگ و میرهای جاده ای نیست، بلکه جمع عظیمی از دارندگان خودرو با پرداخت بیمه ی شخص ثالث و رانندگی توام با قانونمداری خود، هزینه ی دیه ی عده ای راننده ی بی مبالات و سهل انگار را که موجب بروز حوادث ناگوار می شوند را برعهده گرفته اند. * قانون، نیاز به بازنگری دارد البته در سال آینده و بر طبق قانون مصوب، زمان اجرای قانون اجباری شدن بیمه شخص ثالث تمام و احتمال اینکه این قانون با رای نمایندگان مجلس تغییر کند وجود دارد. هر چند وجود چنین قوانینی برای کوتاه مدت کمک خوبی به زندانی نشدن رانندگان حوادث های رانندگی کرد اما تعطیلات نوروز ۹۲ نیز می تواند محک دیگری برای اطمینان از قانونمندی رانندگان باشد. زیرا اگر قرار است هزینه ی دیه ی تخلفات و سهل انگاری و قانونگریزی یک عده را افرادی بپردازند که در طول سال حتی یک تخلف هم ندارند، پس بهتر است قانون به نوع دیگری بازنگری شود. |  |
↧
کدامیک تنمان را می لرزانند؟!
↧