مهندس حمیدرضا عبدوس با بيان اينكه باریجه از گياهان مهم مرتعي ودارويي و صنعتي مي باشد که در مناطق کوهستاني وييلاقي شهرستان مهدیشهر که بيشتر نزولات به صورت برف است ، رويش دارد، گفت : ساقه گياه باريجه داراي مجاري ترشحي متعددي است كه در قسمت پوست و آبكش پَسين و آبكشهاي غيرطبيعي در حاشيه مغز پراكندهاند و از آنها صمغ باريجه در دو نوع اَشكي (دان) که حاصل تراوش طبيعي بر روي ساقههاي گلدهنده و تودهاي (عسلي) از تيغ زدن ريشه به دست ميآيد. وي افزود : براي به دست آوردن باريجه تودهاي يا عسلي، خاكِ قسمت قاعده شمالي (پشت به آفتاب) گياه را به اندازه ۲۰ تا ۳۰ سانتيمتر خالي ميكنند و پس از ظاهر شدن غده گياه شروع به برداشت قسمتي از غده گياه ميكنند. عبدوس يادآور شد : صمغ حاصل از گیاه ، جز فرآورده های فرعی مرتع بوده و بعنوان یکی از مهمرترین گیاهان دارویی و صنعتی صادراتی کشور محسوب می شود. گفتني است،باريجه یا «کما»گياهي است پايا با نام علمي Ferula gumosa از تيره چتريان كه مونوکارپيک بوده يعني تنها يک بار گل مي دهد و در طب سنتي ايران، در بيماريهاي تنفسي، دارويي خلط آور و نيز ضد گرفتگي عضلات دستگاه گوارش محسوب ميشود ولي مصرف عمده آن در صنايع جواهرسازي به صورت چسب الماس و همچنين تثبيت كننده عطر و صنايع آرايشي است. كه صادرات آن ارزش افزوده ارزي مناسبي دارد.